„Harnaś” to powieść o krótkim i jakże nieszczęśliwym żywocie Talika Majcherka, który według wszelkiego prawdopodobieństwa, miał niespełna dwadzieścia dwa lata, gdy został oskarżony na podstawie fałszywych pomówień i stracony w tak okrutny sposób. Pozostały jednak po nim materialne pamiątki, istniejące do dziś i choć przechodzimy obok nich niemal codziennie, ani na myśl nikomu nie przyjdzie, że to zbójnickie pamiątki.
Ciekawostką jest, iż dawny kościół rychwałdzki, w którym rozegrały się dramatyczne sceny w roku 1756, będące osnową ósmego rozdziału, został przeniesiony do Gilowic. Tam też w 1885 roku przebudowano strop a w roku 1934 wydłużono nawy i funkcjonuje do dziś. Natomiast mały, drewniany kościółek z Gilowic przeniesiono do Rychwału i ustawiono na dawnym placu kościelnym, jako kaplicę „Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Natomiast Obraz Matki Boskiej Samotrzeciej znajdujący się na zasuwie ołtarza głównego w tym kościele został ofiarowany w 1708 roku przez Annę Komecką, burgrabiny krakowskiej i żony ślemieńskiego podstarościego Jana Komeckiego jako zadośćuczynienie za krzywdy, jakie jej mąż wyrządził matce Majcherka, Hance Talikównie, a po części także i jemu samemu.
