Termin nauka, oznacza intelektualne próby racjonalnego zrozumienia świata natury i życia społecznego; oznacza zbiór aktualnie akceptowanej konkretnej wiedzy; oznacza społeczność naukowców z jej obyczajami i strukturą społeczną i ekonomiczną; i wreszcie oznacza stosowaną naukę i technologię. Tak więc przez naukę rozumiemy przed wszystkim światopogląd dający pierwszeństwo rozumowi i obserwacji oraz metodologię skierowaną na zdobywanie konkretnej wiedzy o świecie natury i świecie społecznym.
Nauka jest to proces indywidualnego przyswajania i utrwalania jakichkolwiek treści, zdobywania wiedzy, nabywania umiejętności, którym poddaje się każdy uczeń. Nauką jest także całokształt działań zmierzających do poszerzania horyzontów wiedzy przez powołane do tego celu instytucje, takie jak wyższe uczelnie czy instytuty naukowe.
Drugie znaczenie terminu „nauka” można określić jako instytucjonalne. W tym właśnie sensie używa się np. wyrażenia „przedstawiciel nauki polskiej” używanego jako określenie człowieka pracującego w obszarze zwanym nauką. W tym sensie nauka jest instytucją nastawioną na zdobywanie i poszerzanie wiedzy o rzeczywistości.
Trzecie znaczenie odnosi się do treści tego, co się uczy lub czego się naucza. Nauką staje się w tym rozumieniu treść podlegająca przyswojeniu przez ucznia. Znaczenie takie jest związane z językiem polskim, i w innych językach może nie występować, albo nie kojarzyć się w ogóle z nauką w innych znaczeniach.
Wreszcie czwarte znaczenie nie jest właściwe tylko językowi polskiemu. Jest związane z semantyką łacińskiego terminu scientia, związanego z czasownikiem scire ‘wiedzieć’. Nauka jest w tym znaczeniu rozumiana jako całości wiedzy o rzeczywistości, niekoniecznie przeznaczonej do nauczania (choć w praktyce oczywiście nauczanej), ale za to koniecznie spełniającej pewne określone kryteria treściowe i metodologiczne, określane jako warunki naukowości.
