„Biały myśliwy i bestie” to tytuł nowej książki, która właśnie ujrzała światło dzienne w księgarniach. Jest to powieść o charakterze trochę przygodowym ale posiada ona również głębszy sens. Autor podał że wzorował się w trakcie pisania na wybitnym dziele Josepha Conrada Korzeniowskiego „Jądro ciemności”. To co łączy obie powieści to odkrywana ciemna strona ludzkiej duszy. Poza tym powieści co do treści są od siebie całkiem różne. Akcja powieści „Biały myśliwy i bestie” toczy się w Kongo gdzieś w początku lat 60-tych. Głównym bohaterem powieści jest Polak, Albert Jancewicz, który trudni się myślistwem w afrykańskiej dżungli. Jancewicz jest emigrantem z komunistycznego wtedy kraju, który ucieka od prześladowań i dyktatury proletariatu. Tymczasem w Kongu w tamtych czasach nadchodzą burzliwe wydarzenia ze zbrodniami włącznie. Jancewicz mieszka w domu nad rzeką Lomami niedaleko miasta Stanleyville na wschodzie kraju. Na początku jest to jeszcze Kongo belgijskie. Albert ma przyjaciół Tumbu – towarzysza jego wypraw myśliwskich oraz lekarza, Francuza Jean-Pierra Paneloux. W roku 60-tym Kongo uzyskuje niepodległość a zaraz po tym następuje reakcyjna secesja Katangi. W tej secesji istotną rolę odgrywają biali najemnicy. Biali najemnicy właśnie dokonują masakry wioski Tumbu a Paneloux wśród nich rozpoznaje niemieckiego zbrodniarza z obozu koncentracyjnego w czasie II wojny światowej. Jancewicz, Paneloux i trzech czarnych Kongijczyków wyruszają w pościg za najemnikami. Paneloux nie wiadomo dokładnie dlaczego pragnie zabić zbrodniarza na miejscu. Tak oto można opisać początek powieści, dalsze wydarzenia już w książce.

Inne publikacje autora:

  • Linusia, mój rajski ptak czyli rzecz o pisarzu i jego Muzie – Swoje doświadczenia i głębokie doznania opisał bardzo szczegółowo. Jako zagorzały przeciwnik stałych związków nie spodziewa się, że niedługo na jego drodze pojawi się kobieta, która wywróci jego życie do góry nogami. Jako młody student Tomasz, poznaje starszą od siebie pięknej urody kobietę Linę i nawiązuje się między nimi silna więź.
  • Praktyki na Starym Mieście w Lublinie. Czyli jak to jest na archeologii. – to powieść, w której przedstawiono prawdziwe dzieje z życia autora. Ma zatem charakter autobiograficzny. Powieść dotyczy krótkiego okresu z życia autora, zaledwie trzech tygodni z jego młodości, kiedy to odbywał praktyki studenckie jeszcze przed przystąpieniem do studiów na pierwszym roku.
  • Brakujący element – w odróżnieniu od poprzednich książek tego autora jest to tym razem powieść z gatunku sensacji i przygody. Zamiarem autora było napisanie powieści w guście tych z XX wieku na jakich sam się wychowywał, jak podaje, zanim pojawił się internet. Czy zadanie to powidło mu się ocena w tym zakresie należy oczywiście do czytelników ale należy przypuszczać że jest to dobry kawałek sensacyjnej przygody a przez to rozrywki czytelniczej.
  • Sztuka wojenna czasów Stefana Batorego – to najpełniejsze ujęcie wojskowości Stefana Batorego na polskim rynku, oparte na szerokiej bazie źródłowej i z bogatym zestawem literatury, w tym obcojęzycznej. Całość ukazała się w IV tomach.